Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

utter destruction

  • 1 occidio

    occīdĭo, ōnis, f. [1. occīdo], a massacre, utter destruction, extermination (rare before the Aug. period;

    syn.: clades, strages, caedes): orare ne in occidione victoriam poneret,

    Liv. 3, 28.—Esp. freq. in the phrase occidione occidere or caedere, to cut off completely, cut down with utter destruction:

    equitatus occidione occisus,

    Cic. Fam. 15, 4, 7; id. Phil. 14, 14, 36; Liv. 28, 43; 2, 51; 9, 38 et saep.:

    omnes occidione caesi,

    Just. 26, 2, 5; 28, 2, 1; so,

    occidione occumbere,

    to be wholly cut off, Tac. A. 12, 38:

    equi, viri, cuncta victa occidioni dantur,

    every thing captured was destroyed, id. ib. 13, 57:

    occidioni exempti,

    id. ib. 12, 56 fin. —Of animals and plants:

    nec ad occidionem gens interimenda est,

    Col. 9, 15, 3:

    occidionem gregis prohibens,

    id. 7, 5, 16:

    nec ad occidionem universum genus perduci patimur,

    id. 4, 17, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > occidio

  • 2 internecio

    internĕcĭo ( - nĭcĭo), ōnis, f. [interneco], a massacre, general slaughter, carnage, utter destruction, extermination (class.):

    neque resisti sine internecione posse arbitramur,

    Cic. Att. 2, 20:

    civium,

    id. Cat. 3, 10:

    bella, quae ad internecionem gesta sunt,

    Nep. Eum. 3:

    Lucerini ad internecionem caesi,

    all put to the sword, Liv. 9, 26:

    ad internecionem deleri,

    to be utterly destroyed, id. 9, 45:

    ad internecionem redigi,

    Caes. B. G. 2, 28:

    armis inter se ad internecionem concurrerunt,

    till they despatched one another, Suet. Oth. 12:

    persequi aliquem ad internecionem,

    Curt. 4, 11.—
    B.
    Of inanim. things:

    vineta ad internecionem perducere,

    Col. 4, 22, 8:

    memoriae,

    i. e. an utter loss of memory, Plin. 14 prooem. § 3.

    Lewis & Short latin dictionary > internecio

  • 3 internicio

    internĕcĭo ( - nĭcĭo), ōnis, f. [interneco], a massacre, general slaughter, carnage, utter destruction, extermination (class.):

    neque resisti sine internecione posse arbitramur,

    Cic. Att. 2, 20:

    civium,

    id. Cat. 3, 10:

    bella, quae ad internecionem gesta sunt,

    Nep. Eum. 3:

    Lucerini ad internecionem caesi,

    all put to the sword, Liv. 9, 26:

    ad internecionem deleri,

    to be utterly destroyed, id. 9, 45:

    ad internecionem redigi,

    Caes. B. G. 2, 28:

    armis inter se ad internecionem concurrerunt,

    till they despatched one another, Suet. Oth. 12:

    persequi aliquem ad internecionem,

    Curt. 4, 11.—
    B.
    Of inanim. things:

    vineta ad internecionem perducere,

    Col. 4, 22, 8:

    memoriae,

    i. e. an utter loss of memory, Plin. 14 prooem. § 3.

    Lewis & Short latin dictionary > internicio

  • 4 occīdiō

        occīdiō ōnis, f    [ob+2 SAC-], a massacre, utter destruction, extermination: in occidione victoriam ponere, L.: equitatus occidione occisus, annihilated.
    * * *
    massacre; wholesale slaughter

    Latin-English dictionary > occīdiō

  • 5 evulsio

    pulling out; eradication, utter destruction; extinction (Souter)

    Latin-English dictionary > evulsio

  • 6 exterminium

    extermination, utter destruction

    Latin-English dictionary > exterminium

  • 7 eradicatio

    ērādīcātĭo, ōnis, f. [eradico], a rooting out, Tert. Res. Carn. 27 fin.; Vulg. Isa. 37, 26; cf.:

    eradicationem posuisti me,

    i. e. an example of utter destruction, id. Thren. 3, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > eradicatio

  • 8 evulsio

    ēvulsĭo, ōnis, f. [evello], a pulling out:

    dentis,

    Cic. N. D. 3, 22, 57.—
    II.
    Eradication, utter destruction, Vulg. Jerem. 12, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > evulsio

  • 9 ferrum

    ferrum, i, n. [cf. Sanscr. dharti, firmness; Lat. firmus], iron.
    I.
    Lit., Plin. 34, 14, 39, § 138; Lucr. 1, 571; 5, 1241; 1286; Cic. N. D. 2, 60, 151; id. Leg. 2, 18, 45; Caes. B. G. 5, 12, 5; Hor. S. 1, 4, 20 et saep.:

    mustum quod resipit ferrum,

    has a taste of iron, Varr. R. R. 1, 54, 3.—
    B.
    Poet.
    1.
    As a fig. of hard-heartedness, unfeelingness, cruelty, etc.:

    gerere ferrum in pectore,

    Ov. M. 9, 614; cf.:

    ferrum et scopulos gestare in corde,

    id. ib. 7, 33:

    durior ferro,

    id. ib. 14, 712; hence for the iron age, id. ib. 1, 127; 15, 260; Hor. Epod. 16, 65.—
    2.
    As an image of firmness, endurance, Ov. Pont. 4, 10, 3.—
    II.
    Transf., any thing made of iron, an iron implement, as a plough: glebas proscindere ferro, Lucil. ap. Non. 401, 19:

    solum terrae,

    Lucr. 5, 1295; cf.

    also, campum,

    Ov. M. 7, 119:

    ferro scindimus aequor,

    Verg. G. 1, 50; a hatchet:

    ferro mitiget agrum,

    Hor. Ep. 2, 2, 186; an axe:

    mordaci velut icta ferro Pinus,

    id. C. 4, 6, 9; 4, 4, 60 (for which, shortly before, bipennis); cf. Lucr. 6, 168; a dart:

    petita ferro belua,

    Hor. Epod. 5, 10; the tip of an arrow:

    exstabat ferrum de pectore aduncum,

    Ov. M. 9, 128; the head (of a spear), Tac. G. 6; an iron stylus:

    dextra tenet ferrum,

    id. ib. 9, 522; hair-scissors:

    solitus longos ferro resecare capillos,

    id. ib. 11, 182; curling-irons:

    crines vibratos calido ferro,

    Verg. A. 12, 100 et saep.—Esp. freq. a sword:

    Drusum ferro. Metellum veneno sustulerat,

    Cic. N. D. 3, 33, 81:

    in aliquem cum ferro invadere,

    id. Caecin. 9, 25:

    aut ferro aut fame interire,

    Caes. B. G. 5, 30 fin.:

    uri virgis ferroque necari,

    Hor. S. 2, 7, 58; cf.:

    gladiator, ferrum recipere jussus,

    the stroke of the sword, Cic. Tusc. 2, 17, 41. So, ferrum et ignis, like our fire and sword, to denote devastation, utter destruction:

    huic urbi ferro ignique minitantur,

    Cic. Phil. 11, 14, 37; cf.:

    hostium urbes agrique ferro atque igni vastentur,

    Liv. 31, 7, 13:

    pontem ferro, igni, quacumque vi possent, interrumpant,

    id. 2, 10, 4; 30, 6, 9; 1, 59, 1:

    ecce ferunt Troës ferrumque ignemque Jovemque In Danaas classes,

    Ov. M. 13, 91:

    inque meos ferrum flammasque penates Impulit,

    id. ib. 12, 551; so, conversely, igni ferroque, Cic. Phil. 13, 21, 47; Liv. 35, 21, 10; cf. Tac. A. 14, 38; Suet. Claud. 21:

    flamma ferroque,

    Cic. Verr. 2, 4, 35, § 78; Flor. 2, 17, 15; 3, 18, 14; Sen. Const. Sap. 2, 2: ferrum, i. q. arms, for battle, war, force of arms: ferro, non auro, vitam cernamus, utrique, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 202 ed. Vahl.); cf.: quem nemo ferro potuit superare nec auro, id. ap. Cic. Rep. 3, 3 (Ann. v. 220 ed. Vahl.): adnuit, sese mecum decernere ferro, id. ap. Prisc. p. 822 P. (Ann. v. 136 ed. Vahl.):

    decernere ferro,

    Cic. de Or. 2, 78, 317; Liv. 40, 8 fin.; Verg. A. 7, 525; 11, 218:

    cernere ferro,

    id. ib. 12, 709:

    ferro regna lacessere,

    with war, id. ib. 12, 186; cf.:

    atque omnis, Latio quae servit purpura ferro,

    i. e. made subject by the force of arms, Luc. 7, 228.— Prov.: ferrum meum in igni est, i. q. mea nunc res agitur, Sen. Mort. Claud.

    Lewis & Short latin dictionary > ferrum

  • 10 internecinus

    internĕcīnus or internĕcīvus, a, um, adj. [internecio], deadly, murderous, destructive (class.):

    bellum,

    Cic. Phil. 14, 3, 7; Liv. 9, 25 fin.; 22, 58, 3:

    odia,

    Just. 6, 6: internecini actio, for poisoning, Cod. Th. 9, 1, 14: internecini judicium, of one who has committed perjury, acc. to Isid. Orig. 5, 26. — Adv.: internĕcīnē, with utter destruction:

    cuncta disperdere,

    Amm. 27, 9, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > internecinus

  • 11 internecivus

    internĕcīnus or internĕcīvus, a, um, adj. [internecio], deadly, murderous, destructive (class.):

    bellum,

    Cic. Phil. 14, 3, 7; Liv. 9, 25 fin.; 22, 58, 3:

    odia,

    Just. 6, 6: internecini actio, for poisoning, Cod. Th. 9, 1, 14: internecini judicium, of one who has committed perjury, acc. to Isid. Orig. 5, 26. — Adv.: internĕcīnē, with utter destruction:

    cuncta disperdere,

    Amm. 27, 9, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > internecivus

  • 12 ruīna

        ruīna ae, f    [RV-], a rushing down, tumbling, falling down, fall: iumentorum, L.: primique ruinam Dant sonitu ingenti, fall upon each other, V.: graves aulaea ruinas In patinam fecere, fell down, H.—Of buildings, a tumbling, falling down, downfall, ruin (only sing.): repentinā ruinā pars eius turris concidit, Cs.: ferunt eā ruinā ipsum cum cognatis suis oppressum interiisse: iam Deiphobi dedit ampla ruinam domus, i. e. fell in, V. —Fig., a downfall, fall, ruin, catastrophe, calamity, disaster, overthrow, destruction: vis illa fuit et ruina quaedam, a catastrophe: incendium meum ruinā restinguam, with the fall (of the State), S.: patriae, L.: strage ac ruinā fudere Gallos, utter defeat, L.: ille dies utramque Ducet ruinam, i. e. death, H.: ruinae fortunarum tuarum: pectora Quantis fatigaret ruinis, H.: ruinas videres: caeli, i. e. a storm, V.— Plur, a fallen building, ruin, ruins: veteres tantummodo Troia ruinas ostendit, O.: Sagunti ruinae nostris capitibus incident, L.: fumantes Thebarum, L.: Si fractus inlabatur orbis, Impavidum ferient ruinae, H.— A cause of ruin, destroyer: rei p.: publicanorum.
    * * *
    fall; catastrophe; collapse, destruction

    Latin-English dictionary > ruīna

  • 13 ruina

    rŭīna, ae, f. [ruo], a rushing or tumbling down; a falling down, fall (syn.: casus, lapsus).
    I.
    In abstracto.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen. (rare). grandinis, Lucr. 6, 156:

    aquarum,

    Cael. Aur. Tard. 2, 1 med.:

    nostra (sc. nucum),

    Mart. 13, 25, 2:

    jumentorum sarcinarumque,

    Liv. 44, 5: Capanei, a fall by lightning (v. Capaneus), Prop. 2, 34 (3, 32), 40:

    (apri saevi) Permixtas dabant equitum peditumque ruinas,

    Lucr. 5, 1329: Tyrrhenus et Aconteus Conixi incurrunt hastis, primique ruinam Dant sonitu ingenti, rush or fall upon each other, Verg. A. 11, 613:

    interea suspensa graves aulaea ruinas In patinam fecere,

    fell down, Hor. S. 2, 8, 54.—
    2.
    In partic., of buildings, a tumbling or falling down, downfall, ruin (class.; in good prose only in sing.):

    repentinā ruinā pars ejus turris concidit... tum hostes, turris repentinā ruinā commoti, etc.,

    Caes. B. C. 2, 11 fin. and 12 init.; cf.: ferunt conclave illud, ubi epularetur Scopas, concidisse: eā ruinā ipsum oppressum cum suis interiisse, Cic. de Or. 2, 86, 353; id. Div. 2, 8, 20; Tac. A. 2, 47:

    aedificiorum,

    Suet. Oth. 8:

    amphitheatri,

    id. Tib. 40:

    camerae,

    id. Ner. 34:

    spectaculorum,

    id. Calig. 31:

    pontis,

    id. Aug. 20:

    tecta Penthei Disjecta non leni ruinā,

    Hor. C. 2, 19, 15:

    jam Deiphobi dedit ampla ruinam, Vulcano superante, domus,

    i. e. fell in, Verg. A. 2, 310; so,

    trahere ruinam,

    id. ib. 2, 465; 9, 712; cf. B. a, infra:

    effulsisse inter ruinam ignes,

    Tac. A. 2, 47:

    ruinam urbis et incendia recordantes,

    Just. 5, 7, 10:

    morbus, captivitas, ruina, ignis,

    Sen. Tranq. 11, 6:

    multos occidere incendii ac ruinae potentia est,

    id. Clem. 1, 26, 5.—In plur.:

    tantae in te impendent ruinae, nisi suffulcis firmiter,

    Plaut. Ep. 1, 1, 77; so Vell. 2, 35, 4 (with incendia); Suet. Vesp. 8; Lucr. 2, 1145:

    si fractus illabatur orbis, Impavidum ferient ruinae,

    Hor. C. 3, 3, 8:

    dum Capitolio dementes ruinas parabat,

    id. ib. 1, 37, 7.—
    B.
    Trop., a downfall, fall, ruin; accident, catastrophe, disaster, overthrow, destruction, etc. (freq. and class.; used equally in sing. and plur.; cf.: exitium, pernicies).
    (α).
    Sing.:

    vis illa fuit et, ut saepe jam dixi, ruina quaedam atque tempestas,

    a catastrophe, Cic. Clu. 35, 96: incendium meum ruinā restinguam, with the overthrow, fall (of the State), Catilina ap. Sall. C. 31, 9, and ap. Cic. Mur. 25, 51:

    ut communi ruinā patriae opprimerentur,

    Liv. 45, 26; Vell. 2, 91, 4; 2, 85, 1; 2, 124, 1:

    in hac ruinā rerum stetit una integra atque immobilis virtus populi Romani,

    Liv. 26, 41:

    rerum nostrarum,

    id. 5, 51:

    urbis,

    id. 25, 4:

    ex loco superiore impetu facto, strage ac ruinā fudere Gallos,

    utter defeat, id. 5, 43; cf.:

    ruinae similem stragem eques dedit,

    id. 4, 33:

    Cannensis,

    id. 23, 25; 42, 66 fin.; 4, 46;

    5, 47: ruina soceri in exsilium pulsus,

    Tac. H. 4, 6; cf. id. G. 36:

    pereat sceleratus, regnique trahat patriaeque ruinam,

    Ov. M. 8, 497:

    aliae gentes belli sequuntur ruinam,

    Flor. 2, 12, 1:

    ille dies utramque Ducet ruinam,

    i. e. death, Hor. C. 2, 17, 9:

    Neronis principis,

    Plin. 17, 25, 38, § 245.—
    (β).
    Plur.:

    praetermitto ruinas fortunarum tuarum, quas omnes impendere tibi proximis Idibus senties,

    Cic. Cat. 1, 6, 14:

    in ruinis aversae, atque afflictae rei publicae,

    id. Sest. 2, 5:

    devota morti pectora liberae Quantis fatigaret ruinis,

    Hor. C. 4, 14, 19; cf.:

    nox auget ruinas,

    Val. Fl. 3, 207:

    principiis in rerum fecere ruinas et graviter magni magno cecidere ibi casu,

    i. e. false steps, errors, mistakes, Lucr. 1, 740:

    (Academia) si invaserit in haec, miseras edet ruinas,

    Cic. Leg. 1, 13, 39:

    ruinas videres,

    id. Fin. 5, 28, 83.—
    II.
    In concreto.
    1.
    That which tumbles or falls down, a fall (not anteAug.).
    A.
    In gen. ( poet.):

    disjectam Aenaeae toto videt aequore classem Fluctibus oppressos Troas caelique ruinā,

    i. e. a storm, rain, Verg. A. 1, 129; so,

    caeli (with insani imbres),

    Sil. 1, 251:

    poli,

    i. e. thunder, Val. Fl. 8, 334.—
    B.
    In partic. (acc. to I. A. 2.), a building that has tumbled down, a ruin, ruins (mostly in plur., and not in Cic. prose):

    nunc humilis veteres tantummodo Troja ruinas ostendit,

    Ov. M. 15, 424:

    Sagunti ruinae nostris capitibus incident,

    Liv. 21, 10, 10:

    (urbs) deserta ac strata prope omnis ruinis,

    id. 33, 38, 10:

    fumantes Thebarum ruinae,

    id. 9, 18, 7:

    ruinis templorum templa aedificare,

    id. 42, 3:

    in tugurio ruinarum Carthaginiensium,

    Vell. 2, 19 fin. —In sing.:

    alius par labor... flumina ad lavandam hanc ruinam jugis montium ducere,

    Plin. 33, 4, 21, § 74:

    EX RVINA TEMPLI MARTIS,

    Inscr. Orell. 2448 (A.D. 256).—
    2.
    Transf., of persons who cause ruin, a destroyer:

    rei publicae,

    Cic. Sest. 51, 109:

    ruinae publicanorum,

    id. Prov. Cons. 6, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > ruina

См. также в других словарях:

  • destruction — n. 1) to carry out destruction (with a human subject: the soldiers carried out the total destruction of the village) 2) to cause destruction (with any subject: the flood caused great destruction) 3) complete, total, utter; wanton destruction * *… …   Combinatory dictionary

  • destruction — noun ADJECTIVE ▪ complete, total, utter, wholesale ▪ large scale, mass, massive, widespread ▪ modern weapons of mass …   Collocations dictionary

  • Utter Hell — Infobox Album Name = Utter Hell Type = studio Artist = Infernö Released = 1996 Recorded = Genre = Length = Label = Producer = Reviews = Last album = This album = Next album = Utter Hell is the first album of the Norwegian retro thrash metal band… …   Wikipedia

  • utter — {{Roman}}I.{{/Roman}} verb Utter is used with these nouns as the object: ↑blasphemy, ↑cry, ↑curse, ↑exclamation, ↑groan, ↑moan, ↑peep, ↑phrase, ↑prayer, ↑remark, ↑sentence, ↑ …   Collocations dictionary

  • utter ruin — total destruction …   English contemporary dictionary

  • Mutual assured destruction — Nuclear weapons History Warfare Arms race Design Testing Effects Delivery Espionage …   Wikipedia

  • international relations — a branch of political science dealing with the relations between nations. [1970 75] * * * Study of the relations of states with each other and with international organizations and certain subnational entities (e.g., bureaucracies and political… …   Universalium

  • JERUSALEM — The entry is arranged according to the following outline: history name protohistory the bronze age david and first temple period second temple period the roman period byzantine jerusalem arab period crusader period mamluk period …   Encyclopedia of Judaism

  • Bombing of Dresden in World War II — Dresden after the bombing raid The Bombing of Dresden was a military bombing by the British Royal Air Force (RAF) and the United States Army Air Force (USAAF) and as part of the Allied forces between 13 February and 15 Febr …   Wikipedia

  • History of Chechnya — The History of Chechnya refers to the history of Chechens, Chechnya, and the land of Ichkeria. Chechen society has traditionally been organized around many autonomous local clans, called taips. The traditional Chechen saying goes that the members …   Wikipedia

  • George Weller — ‘otheruses4|the writer|the elderly motorist in a fatal car accident|George Russell WellerGeorge Anthony Weller (1907 ndash;2002) was an American novelist, playwright, and Pulitzer Prize winning journalist for The New York Times and Chicago Daily… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»